Μια κλωστή μικρή κλωστή

Ευαγγελία Ρηγάκη

Πίσω απ τα σύννεφα εγώ ταξίδευα

Στον καθαρό τον ουρανό κωπηλατούσα

Ο δρόμος μου ήτανε στρωτός, μα εγώ αργοπορούσα.

Κι όταν τα σύννεφα μπροστά μου ορθωθήκαν

κι αφού δεν ήξερα πώς να τα κάνω πέρα

άρχισα ξορκισμούς για την  φοβέρα.

Μα αυτά πυκνώσαν και κατάμαυρα γινήκαν

κρότους φωτιές από τα μάτια τους πετούσαν

κι οι ξορκισμοί μου δεν τα αφορούσαν.

Συθέμελα έτρεμε ο κόσμος κι η λογική δεν λειτουργούσε

κι η πρωτινή μου ραθυμία φόβο φριχτό μου προμηνούσε.

Οργή και μίσος ο αέρας, αδύναμη ήταν η καρδιά μου,

κοπάδι  φόβοι με τυλίξαν και φώναζαν το  όνομα μου.

Μια κλωστή μικρή κλωστή με χώριζε απ’ την χαρά μου

που λίγο πριν εγώ πετούσα αλάργα από οχτρούς και φόβους.