Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι!
Του Κώστα Χρηστάκη
Ειδικού Παρέδρου (ε.τ.)
Του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου
Ήταν 12 το μεσημέρι, 27 του Σεπτέμβρη, όταν κάποιος, που ήταν στην παραλία, είδε ένα χέρι ανθρώπου να χάνεται και να εμφανίζεται στην επιφάνεια της θάλασσας. Κατάλαβε ότι κάποιος πνίγεται και φώναξε βοήθεια. Ένας συντοπίτης μας, ο Νίκος ο Λαμπράκος πετάχτηκε σαν αστραπή, βούτηξε στη θάλασσα και έβγαλε τον άνθρωπο που πνιγόταν έξω. Τον ξάπλωσε σε κάτι που έμοιαζε με φορείο – το σπίτι του είναι στην παραλία και ασχολείται επαγγελματικά με την θάλασσα – του έδωσε οξυγόνο, κάλεσε επειγόντως ασθενοφόρο και μετά με πήρε τηλέφωνο. Ήξερε ότι επρόκειτο για δικό μου άνθρωπο. Το ασθενοφόρο, προς τιμή τους, ήλθε σε ασυνήθιστα μικρό χρόνο λίγων λεπτών, τον μετέφερε στην Ιεράπετρα κι από εκεί στο νοσοκομείο Αγίου Νικολάου. Ο γιατρός που συνόδευε το ασθενοφόρο μας είπε, ότι αν ο άνθρωπος έμενε στη θάλασσα μερικά δευτερόλεπτα ακόμη θα πνιγόταν. Μετά από νοσηλεία πέντε ημερών ο «πνιγμένος» επέστρεψε στο σπίτι του υγιής και συνεχίζει να παίζει το μπουζούκι του!
Όταν αργότερα ρώτησα τον Νίκο γιατί τού έδωσε αμέσως οξυγόνο μού εξήγησε ότι υπέθεσε, ότι θα έχει θάλασσα στους πνεύμονες και ότι αν δεν τού δώσει αμέσως οξυγόνο υπάρχει κίνδυνος να υποστεί πνευμονικό ίδυμα. Πρόκειται δηλαδή για μια καθαρά ιατρική πράξη!
Πιστεύω ότι πράξεις σαν αυτή του Λαμπράκου δεν είναι απλώς αξιέπαινες, αλλά πρέπει και να προβάλλονται , γιατί αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Από τις πληροφορίες που έχω φαίνεται ότι ο άνθρωπος αυτός έχει προσφέρει βοήθεια και σε πολλούς άλλους ανθρώπου, η οποία σε μερικές περιπτώσεις απεδείχθη σωτήρια.
Μπράβο, λοιπόν, στον Λαμπράκο, ο οποίος με την γρήγορη αντίδρασή του και με τον τρόπο που λειτούργησε έσωσε κυριολεκτικά ένα άνθρωπο.
Πράξεις σαν αυτή εκτός από το ότι σώζουν ζωές είναι και παρήγορες, γιατί μέσα στην απελπισία που ζούμε με την σημερινή καθημερινότητα της κοινωνίας μας, δείχνουν ότι υπάρχουν ακόμη ΑΝΘΡΩΠΟΙ!
